แปลบทสัมฯ “ตัวตน และจิตใจที่แท้จริงของอิโนะ ฮิโรกิ vol.1”

อดีตที่อยากขอโทษ และสาวในอุดมคติของอิโนะ ฮิโรกิ (ตัวตน และจิตใจที่แท้จริงของอิโนะ ฮิโรกิ vol.1)

「แฟชั่น」…แฟชั่นที่ชอบคือ？
เพราะผมมีความสูงมาตรฐานก็เลยจะชอบใส่พวกเสื้อ หรือไม่ก็เสื้อคลุมยาวๆที่ทำให้ดูรูปร่างสูงครับ แต่ถ้าเอาตามความรู้สึกผมจะใส่อย่างพวกแนวๆสตรีทหน่อยน่ะ เป็นสีดำทั้งตัว สีแดงผมก็ชอบนะ แต่ก็จะแต่งแบบที่มีจุดนึงอย่างเช่นมีแค่รองเท้าที่เป็นสีแดงอะไรแบบนั้น

จะว่าไป ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมไปซื้อของกับฮาชิโมโตะ โชเฮย์กันแบบส่วนตัว ผมก็เคยถูกเขาพูดใส่ว่า “อิโนะจัง… เชยอ่ะ” ตอนที่เขาเห็นเสื้อผ้าที่ผมใส่ด้วยล่ะ ทั้งๆที่ผมคิดว่าตัวเองแต่งมาดูดีแล้วเชียวนะ ฮ่าๆๆๆ หลังจากนั้นเขาก็ช่วยผมเลือกเสื้อผ้า แต่ก็จะชอบหยิบชุดของผู้หญิงมาให้ แล้วบอกว่า “อิโนะจัง ตัวนี้ดีนะ!”…ตลอดเลยล่ะ แต่นอกจากตอนแสดงแล้วผมก็แต่งตัวปกตินั่นแหล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ

「สร้างกล้ามเนื้อ」…เรื่องกำลังสร้างกล้ามเนื้ออยู่ล่ะ？
หลังจากนี้ผมจะมีแสดงเป็นเด็กเบสบอลมัธยมปลายในบุไต (หมายถึงบุไตโอฟุริ ปัจจุบันเสตจเล่นจบไปแล้ว) ซึ่งไม่ใช่ไทป์ที่มีกล้าม เพราะงั้นตอนนี้ก็เลยไม่ได้ออกกำลังกายสร้างกล้ามเนิ้ออะไรเป็นพิเศษ และพยายามรักษาสภาพ(กล้ามเนื้อ)ในตอนนี้เอาไว้ครับ แต่ก็จะทานอาหารเสริมอย่างวิตามินcตลอดเพื่อไม่ให้เป็นหวัด เรื่องที่ไม่ได้ทำเพื่อสุขภาพตัวเองก็คงเป็นเรื่องที่ไม่กินข้าวตอนดึกๆล่ะมั้ง ผมเป็นประเภทที่ไม่ออกที่หน้า แต่ไปออกที่พุงน่ะครับ แต่ตอนที่ได้รับบทที่จะต้องเคลื่อนไหวร่างกายอย่างในบุไต ผมก็จะไม่สร้างกล้ามเนื้อมากนัก เพราะในระหว่างการแสดงจะได้เหนื่อยดูเป็นธรรมชาติ

「ช่วงเวลาแห่งความสุข」…เรื่องที่ดีใจเมื่อเร็วๆนี้คือ？
เรื่องที่ดีใจ…..ไม่มีเลยครับ (ตอบอย่างเศร้า) ผมไม่ชอบชีวิตแบบนี้เลย！แต่ผมกลับกำลังใช้ชีวิตแบบธรรมดาอยู่….（พูดไปพลางดูโฟลเดอร์รูปถ่ายในโทรศัพท์ไป）ไม่มีรูปอะไรเลยหรือไงนะ…..ทำไงดีเนี่ย มันไม่มีอ่ะ! ฮ่าๆๆๆๆ

「ท่องเที่ยว」…ถ้าได้ไปเที่ยวกับเพื่อนนักแสดง 3 วัน 2 คืน อยากจะไปทำอะไรที่ไหน？
จะไปโรงแรมที่มีสระว่ายน้ำเป็นรูปเรือที่สิงคโปร์ (Marina Bay Sands) กับฮาชิโมโตะ โชเฮย์ ! จะไปที่นั่นแล้วก็ให้โชเฮย์พูดภาษาอังกฤษ! ผมจะไม่สอนเขาหรอก（ม๊าได้ภาษาอังกฤษระดับ 2 แล้วก็มีประสบการณ์ไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ）เดี๋ยวผมจะเป็นคนจองโรงแรม แล้วพอไปที่โน่นก็จะให้โชเฮย์เป็นคนเช็คอิน ทั้งบอกชื่อ ยืนยันหมายเลขห้อง ถามเรื่องอาหารเช้า ให้ทำทั้งหมดไปจนถึงตอนเช็คเอาท์เลย อ่า….อยากทำดูจัง！

「ผู้หญิงในอุดมคติ」…ไทป์ของผู้หญิงที่ชอบคือ？
ผมชอบคนที่ขยันทำอาหารครับ เพราะผมทำอาหารไม่เป็นเลยน่ะ ชีวิตนี้เคยทำเองแค่ 5 ครั้งเอง… ผมเคยทำอย่างพาสต้าแล้วก็แกงกะหรี่นะ แต่มันก็ให้อารมณ์แบบ “ขอบคุณนะ ซอสสำเร็จรูป! ขอบคุณนะแกงกะหรี่สำเร็จรูป!” ไม่งั้นอาหารก็คงไม่เป็นอาหารแล้วล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ไม่มีเลยเหรอครับ? คนที่ปากพูดว่า “ชอบอาหารนะแต่…..” ไม่ก็ “ถ้าจะทำอาหารก็ทำได้หรอก แต่….” แต่ก็ไม่ทำน่ะ ? พอฟังแบบนั้นแล้วผมจะคิดว่า ถ้าทำได้ก็ทำซะสิ! ฮ่าๆๆๆ

「อาหารที่ทำเอง」…อาหารที่ทำเองที่จะสามารถมัดหัวใจได้คือ？
อาหารญี่ปุ่นสิครับ คือมันเป็นตรรกะของผมเองนะ แต่ผมคิดว่าคนที่ย่างปลาได้เก่งเนี่ยต้องเชื่อมือได้แน่ ฮ่าๆๆๆๆ บางทีก็อาจจะทำอาหารญี่ปุ่นอร่อยหมดเลยก็ได้！ รสชาติในความทรงจำหรอครับ？…「ไอศกรีมรสเหล้าหวาน」ล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆๆ ก่อนจะย้ายบ้านผมทานบ่อยเลยล่ะ ตอนประมาณก่อนขึ้นชั้นประถม เมืองที่ผมอยู่มันมีขายที่สวนสนุกที่ผมเคยไปเมื่อสมัยนั้น ตอนที่กลับบ้านก็จะรู้สึกว่าอยากกินจังเลยนะ มันเป็นรสชาติในความทรงจำเลยล่ะครับ ถึงจะไม่ใช่อาหารก็เถอะ ฮ่าๆๆๆ

「คาแรคเตอร์」…จนถึงตอนนี้บทบาทที่ใกล้เคียงกับตัวเองมากที่สุด และลำบากมากที่สุดคือ?
บทที่ใกล้เคียงกับตัวเองก็คือสึกาวาระครับ ส่วนบทที่ลำบากก็คือ…「Star☆Concerto」ล่ะมั้ง เพราะผมไม่ค่อยเปล่งประกายเป็นไอดอลอะไรขนาดนั้นน่ะ ฮ่าๆๆๆ ในโลกของ 2.5เองก็ลำบากเหมือนกันครับ กรณีที่มี “แบบ” อย่างในอนิเมหรือมังงะ การจะทำให้เป็นแบบต้นฉบับเลยนั้นเป็นเรื่องยาก แล้วก็ยังมีคนดูจำนวนมากที่รู้จักเรื่องของคาแรคเตอร์นั้นๆมากกว่าผมด้วย เพราะงั้นวิธีการสร้างบทบาทก็จะแตกต่างกันไปตามบทบาทนั้นๆ

「ทางแยกของชีวิต」…ในชีวิตนี้มีช่วงเวลาที่เคยร้องไห้ออกมามากที่สุดไหม？
เป็นตอนที่ผมกังวลว่าจะทำงานนี้ต่อไปหรือเปล่าดีน่ะครับ ผมเข้าสังกัดตอนที่ผมอยู่ม.ปลายปี 1 แต่ได้เริ่มแสดงละครจริงจังครั้งแรกก็ประมาณปีี 2 ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาหางานของมหา’ลัยปี2-3ด้วย ในตอนนั้นผมไม่เก่งเรื่องการแสดง แล้วก็ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง แล้วก็เป็นช่วงเวลาหางานด้วย ผมก็เลยคิดว่า คงได้เวลาแล้วสินะ แต่ผลสุดท้ายผมก็เลือกงานนี้ครับ และสิ่งที่ผลักดันผมหลังจากนั้นก็คือคำพูดของเมเนเจอร์คนปัจจุบันที่บอกว่า “ฉันจะทำให้นายโด่งดัง เพราะงั้นมาพยายามกันเถอะ” ผมร้องไห้ไปด้วยแล้วก็ตอบเขาไปด้วยว่า “ถ้าต้องการผม ผมก็จะทำครับ”

สิ่งที่ผมคิดว่าดีจริงๆที่ได้ทำงานนี้ก็คือการที่ “มีคนที่ให้ความสำคัญกับตัวผม” ครับ แต่หมู่นี้ไม่ได้ร้องไห้เลยล่ะ ตอนเป็นเด็กผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะขี้แยนะ อ๊ะ! แต่ ตอนที่โดนอาเบะ เรียวเฮซังตบหน้าในหนัง『JKエレジー』น่ะ มันเจ็บมากจนผมร้องไห้ออกมาเลย ฮ่าๆๆๆๆ

「การพบกันแห่งโชคชะตา」…คนที่เปลี่ยนมุมมองชีวิตของตัวเองคือ？
ตอนที่กังวลว่าจะออกจากวงการบันเทิงก็ใช่เหมือนกันนะครับ แต่คำตอบนี้น่าจะเป็นนักแสดงที่ได้แสดงด้วยกัน และผู้กำกับในไฮสุเตะล่ะนะ ตอนแรกผมไม่เข้าใจวิธีการสร้างโปรดัคชั่นในไฮคิวเลยครับ แต่พอได้ทำไปเรื่อยๆก็เริ่มเข้าใจ และระยะห่างกับเพื่อนนักแสดงก็เริ่มน้อยลง จนตอนนี้กลายเป็นเพื่อนทั้งชีวิตของผมไปแล้ว ถึงบุไตจะทำแค่ 2 ครั้งต่อปี แต่ตอนซ้อมก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ว่าไม่ได้เจอกันนานอะไรแบบนั้นเลย สามารถหัวเราะกันจนคิดว่า พวกนี้บ้าจริงๆ ได้ตั้งตั้งแต่วันแรกเลย

ผมมีไลน์กลุ่มชื่อ “ปี3” กับทามิโมริ จัสตินแล้วก็อากิซาว่า เคนทาโร่ด้วย เคนจังส่งไลน์มาบ่อยเลยล่ะ อย่างในวันที่หิมะตกหนักก็จะส่งมาบอกว่า “วันนี้หิมะตกนะ ทุกคนระวังด้วยล่ะ” ฮ่าๆๆๆๆ

「แรงกระตุ้น」…คนที่ช่วยเป็นแรงกระตุ้นตอนอยู่ด้วยกัน？
ฮาชิโมโตะ โชเฮย์ล่ะมั้งครับ สึกะ เคนตะซังก็สุดยอดเหมือนกันนะ… แล้วผมก็รอคอยที่จะได้ร่วมงานกับคุจิราอิ โคสุเกะซังในบุไตเพดัลด้วย! ผมกับโชเฮย์อายุห่างกันแค่ปีเดียว แล้วก็เป็นนักแสดงที่ผมสนิทด้วยที่สุด ทุกครั้งที่เจอเขา ผมจะคิดทุกครั้งว่า “มาพยายามไปด้วยกันเถอะ” ส่วนเคนตะเป็นคนที่อยู่วงการมายาวนาน แล้วก็มีอะไรซ่อนอยู่มากมาย ผมก็เลยหลงใหลว่า “เขาจะทำได้ถึงขนาดไหนกันนะ” น่ะครับ ส่วนคิจิราอิซังนั้นเพราะเพิ่งเคยร่วมงานกันครั้งแรกก็เลยยังไม่รู้อะไร แต่ผมก็รอคอยจะได้เรียนรู้ “การแสดงที่หลากหลาย” ที่ต่างจากเคนตะครับ

「ความลับในอดีต」…บอกเรื่องที่สามารถพูดได้ในตอนนี้ หรือ เรื่องที่อยากขอโทษในตอนนี้！
ขอโทษเรื่องที่ผมขี้แกล้ง เพราะผมทำตลอดเลยล่ะ…. ผมชอบแกล้งคนน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ อะไรอีกน้า….ต้องมีสักเรื่องแหล่ะ… (แล้วอยู่ๆก็ระเบิดหัวเราะออกมา) ถ้าเป็นเรื่อง “น่าอาย” ของโชเฮย์ล่ะก็มีนะ ฮ่าๆๆๆ แต่เพราะไม่ใช่เรื่องของผม ดังนั้นเรื่องของโชเฮย์เอาไว้สักวันนึงนะ! ฮ่าๆๆๆ

［HIROKI’s Choice］ทรงผมและแฟชั่นที่ชอบของผู้หญิงคือ？
อยากให้ตอบอะไรที่ไม่ใช่ว่า “แค่เหมาะกับเขาก็พอแล้ว “ สินะครับ ฮ่าๆๆๆ

พวกแฟชั่นที่มิกซ์กันของกางเกงขากว้างสีอ่อนๆ กับนิตติ้ง แล้วก็ส้นสูงก็ดีนะครับ ถ้าถามว่าแบบไหนดีก็…กางเกงขาสั้นดีกว่ากระโปรง แล้วก็กางเกงขากว้างดีกว่ากางเกงสกินนี่ล่ะ ผมชอบดีไซน์แนวเท่ๆมีสไตล์มากกว่า

ส่วนเรื่องทรงผมอาจจะธรรมดาแต่ผมชอบแบบที่ง่ายๆอย่างเซ็ตยุ่งๆหน่อย ไม่ก็รวบผมไปเลย อย่างโพนี่เทลก็ชอบเหมือนกันครับ

 

แหล่งที่มา https://point-house.jp/article_detail.html/?id=11697

To be continuous