แปลบทสัมฯไฮสึเตะของทาคาโตะ&โชริใน Entertainment Station

จิตวิญญาณของ 演劇「ハイキュー!!」ที่พวกนางาตะ ทาคาโตะ และคนโด โชริสืบทอดต่อมา「โปรดติดตามพวกเราในเสตจ “ศึกโตเกียว” ที่จะเริ่มต้นใหม่นี้ด้วยนะ!」

ปล. ขอแปลคำว่า 演劇「ハイキュー!!」แบบย่อๆว่า “ไฮสึเตะ” นะ

Hyperprojection Engeki 「Haikyuー!!」เสตจ “ศึกโตเกียว” กำลังจะจัดแสดงขึ้นที่จังหวัดโอซาก้า มิยางิ และโตเกียว โดยจะเริ่มที่โอซาก้าในวันที่ 5 เมษายนนี้ และนี่คือเสตจที่ 6 ของผลงานรูปแบบบุไตที่สร้างจากมังงะยอดฮิตเกี่ยวกับวอลเล่ย์บอลอย่าง 「ハイキュー!!」ที่กำลังลงพิมพ์อยู่ในนิตยสารโชเนนจัมพ์ ด้วยการสร้างออกมาเป็นรูปแบบการแสดงที่ใช้ทักษะชั้นสูงทางด้านร่างกายของเหล่านักแสดง・ภาพ・การเต้นที่แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ทั้งเรื่องมิตรภาพ และความเร่าร้อนเพื่อไปสู่ชัยชนะก็ยังคงความ “เร่าร้อน” ของต้นฉบับเอาไว้ จึงได้กลายเป็นซีรีส์บุไตที่ได้รับความนิยม และน่าจับตามอง
หลังจากจบการแสดงเสตจ “สถานที่(ทีม)ที่แข็งแกร่งที่สุด” ไปเมื่อปลายปีที่แล้ว เหล่านักแสดงรุ่นแรกของทีมคาราสึโนะที่ได้ร่วมกันสร้างซีรี่ส์ไฮสึเตะมาตลอดระยะเวลา 3 ปีก็ได้จบการศึกษาไป สำหรับเนื้อเรื่องของเสตจนี้ที่ไม่มีคาราสึโนะนั้น จะเล่นเรื่องราวการต่อสู้ที่แสนดุเดือดเลือดพล่านระหว่างโรงเรียนเนโกมะ×โรงเรียนฟุคุโรดานิ×โรงเรียนโนเฮบิเพื่อชิงตำแหน่งตัวแทนโตเกียวสำหรับการแข่งฮารุโคขึ้นมา นี่คือ”การต่อสู้ของสัตว์” แมว×นกฮูก×งูที่น่าจับตามอง ผลสุดท้ายทีมไหนที่จะได้เดินหน้าไปสู่การแข่งขันระดับประเทศกันแน่….!?
ในครั้งนี้เราได้พูดคุยอย่างเต็มอิ่มเกี่ยวกับความกระตือรือร้นและจุดที่พลาดไม่ได้ในเสตจ “ศึกโตเกียว” รวมไปถึงความทรงจำต่อเหล่านักแสดงรุ่นแรกของคาราสึโนะที่ได้จบการศึกษาไปในเสตจก่อนหน้ากับนักแสดงทั้งสองท่าน คือ นางาตะ ทาคาโตะผู้รับบทโคสุเมะ เคนมะ และคนโด โชริที่รับบท คุโรโอะ เท็ตสึโระของโรงเรียนเนโกมะซึ่งเป็นโรงเรียนหลักในการแสดงครั้งนี้

取材・文 / 近藤明子　撮影 / 冨田望

หากปวดกล้ามเนื้อ“ไฮคิว!!”แล้วล่ะก็ นั่นคือสัญญาณแห่งการเริ่มต้นอย่างแท้จริง！

ตั้งแต่เสตจ “ยักษ์แห่งการเริ่มต้น” ซึ่งเปิดตัวไปในเดือนพฤษภาคม ปี 2018 นี่ก็ถือว่านางาตะ ทาคาโตะซังกับคนโด โชริซังได้กลับมาแสดงในไฮสึเตะอีกครั้งในรอบปีเลยสินะครับ
ทาคาโตะ　ในรอบ 1 ปีเลยเหรอเนี่ย…..ตั้งแต่ที่พวกเราปรากฎตัวครั้งแรกในเสตจ “คาราสึโนะ คืนชีพ!” เมื่อเดือนธันวาคม ปี 2016 พวกเราก็ได้ร่วมแสดงในไฮสึเตะต่อเนื่องมาอีกทุกๆหกเดือน ดังนั้นตอนนี้ผมก็เลยกังวลว่า “ความรู้สึกที่เคยมีอาจจะจางๆไปแล้ว?” แต่ในขณะเดียวกันผมก็อยากจะใช้ประโยชน์จากประสบการณ์ที่ได้รับจากบุไตเรื่องอื่นๆมาใช้ในเสตจ “ศึกโตเกียว” ด้วยครับ
โชริ　ถึงแม้ในเสตจ “ศึกโตเกียว” จะไม่มีคาราสึโนะ แต่พวกเราก็อยากจะสร้างสรรค์ผลงานที่แสนยอดเยี่ยมอย่างไฮสึเตะไปพร้อมกับเหล่าเมมเบอร์ของโรงเรียนฟุคุโรดานิ และโรงเรียนโนเฮบิให้เร่าร้อนยิ่งขึ้นๆครับ!

พอได้สวมชุดยูนิฟอร์ม แต่งหน้า ทำผมเป็นคุโรโอะ เท็ตสึโระในตอนถ่ายทำวิช่วลแล้ว ความรู้สึกในการเป็นคุโรโอะกลับมาทันทีเลยไหมครับ?
โชริ　แน่นอนว่ามีครับ แต่ในตอนที่ถ่ายทำวิช่วลน่ะ ผมเคลื่อนไหวร่างกายเยอะมาก พอถ่ายเสร็จก็รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวขึ้นมาทันทีเลย ก็เลยรู้สึกว่า “อา นี่แหล่ะ ไฮคิวล่ะ” (หัวเราะ)
ทาคาโตะ　พอการฝึกซ้อมเริ่มต้นขึ้น พวกเราก็จะเริ่มเจ็บปวดกล้ามเนื้อกันไม่ใช่น้อยๆเลยครับ และทุกๆครั้ง ในวันถัดไปของการซ้อมวันแรกพวกเราจะเจ็บกล้ามเนื้อไปทั่วร่างกายจนขนาดจะเดินก็ยังลำบากเลย
โชริ　จริงๆแล้วในบุไตเรื่องอื่นๆก็ค่อนข้างเคลื่อนไหวเยอะเหมือนกันครับ ดังนั้นปกติแล้วผมก็จะไปฝึกการคลื่อนไหวร่างกายที่โรงยิม แต่ถึงอย่างนั้นการซ้อมของไฮสึเตะเนี่ยมันก็หนักหนาสาหัสมากๆอยู่ดี! เพราะมันมีเวทีแบบเอียงด้วย เราก็เลยต้องยืนให้มั่นคงในพื้นที่ที่ค่อนข้างยืนลำบาก ทำให้ต้องใช้กล้ามเนื้อที่ปกติไม่ได้ใช้น่ะ
ทาคาโตะ　เป็นการฝึก “กล้ามเนื้อไฮคิว!!” เนอะ (หัวเราะ)

“กล้ามเนื้อไฮคิว!!” หมายถึงกล้ามเนื้อส่วนไหนของร่างกายเหรอครับ?
โชริ　หลักๆเป็นช่วงร่างกายส่วนล่างครับ โดยเฉพาะบริเวณต้นขากับน่องนั้นจะแข็งโป๊กเลย อย่างในตอนที่เดินกลับบ้านหลังจากซ้อมเสร็จ ผมก็จะรู้สึกแบบว่า “ใช่ๆ นี่แหล่ะๆ! ความเจ็บปวดนี้แหล่ะ” แต่ผมก็ตั้งใจที่จะสนุกไปทุกส่วนของร่างกาย รวมถึงสนุกไปกับเรื่องนี้ด้วยครับ

ในครั้งนี้เราจะได้เห็นโรงเรียนฟุคุโรดานิกับโรงเรียนโนเฮบิ และการแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งตัวแทนโตเกียวไปแข่งขันในการแข่งวอลเล่ย์บอลฮารุโคด้วย มีความประทับใจต่อการแข่งขันระหว่างโรงเรียนอย่างไรบ้างครับ?
ทาคาโตะ　นี่จะเป็นครั้งที่สามที่พวกเราได้ขึ้นแสดงพร้อมกับโบคุโตะ โคทาโร่กับอาคาอาชิ เคย์จิของฟุคุโรดานิครับ แต่กับโรงเรียนโนเฮบินั้น เสตจนี้ถือเป็นการปรากฎตัวครั้งแรกของพวกเขา ก็เลยคิดๆอยู่ว่า….จะออกมาเป็นยังไงกันนะ? แต่เพราะในเสตจนี้เรามี “การต่อสู้ของสัตว์” เป็นธีมรองเพื่อให้ผู้ชมดูแล้วรู้เลยว่าเป็นโรงเรียนไหนด้วย ดังนั้นเรื่องที่ว่าแมวกับนกฮูกจะสู้กันอย่างไร แมวกับงูจะสู้กันแบบไหนนั้นกลายเป็นจุดที่น่าจับตามองมากเลยล่ะครับ แน่นอนว่าผมอยากให้แฟนๆสนุกสนานไปกับการแสดงเทคนิคการนำเสนอในเรื่องวอลเล่ย์บอลด้วยเช่นกัน แต่ผมก็อยากจะแสดงการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยรสชาติของสัญชาติญาณสัตว์ให้ยิ่งไปกว่า “ศึกกองขยะ! แมวปะทะอีกา!” ครับ

ในฐานะของแฟนคนหนึ่ง ผมตั้งตารอคอยอย่างมากเลยล่ะครับ ว่าพวกคุณจะถ่ายทอดฉากต่างๆมากมายจากในมังงะออกมาบนละครเวทีอย่างไร แล้วโดยส่วนตัวของพวกคุณแล้วมีส่วนที่คิดว่า “ถ้ามีซีนนั้นในมังงะด้วยก็คงจะดีนะ” หรือ “อยากให้ทำฉากนี้เป็นไฮไลท์ของฉันจังนะ” ไหมครับ
โชริ　สำหรับผมคงเป็นเรื่องการเล่นแบบผสมผสาน (Combination Play) ระหว่างคุโรโอะกับเคนมะครับ เพราะตอนที่อ่านในต้นฉบับผมก็ยังคิดว่า “นี่มัน สุดยอดเลย!” ดังนั้นก็เลยอยากจะกลับมาแสดงมันอีกครั้งบนเสตจให้ได้น่ะครับ
ทาคาโตะ　การแสดงความรู้สึกของเคนมะในมังงะเองก็จะเริ่มมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจากจุดนี้ด้วยครับ อย่างเช่น พอไฮบะ เลฟเข้ามา เคนมะที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าให้คนอื่นรับรู้มาจนถึงตอนนี้ก็เริ่มมีพูดจาเหน็บแนมเยอะขึ้นบ้างแล้ว (หัวเราะ) เพราะเคนมะที่เป็นแบบนั้นก็น่ารักด้วยเหมือนกัน ผมก็เลยคิดว่าคงจะดีนะถ้าในใจผมคำนึงถึงเรื่องนั้นแล้วสามารถแสดงมันออกมาได้ แล้วก็ในเสตจนี้…ในฐานะที่เนโกมะเป็นโรงเรียนหลักของการแสดง ตำแหน่งที่ยืนจึงจะอยู่ตรงกลางเวที ดังนั้นระดับของความรับผิดชอบจึงต่างไปจากที่เราเคยมีมา พวกเราเลยอยากจะเล่นให้ออกมาด้วยความมั่นใจ และสง่าผ่าเผยเพื่อที่จะผลักดันคัมปานี้นี้ต่อไปครับ
โชริ　การเติบโตในแบบเนโกมะเนี่ยน่ารอดูมากเลยเนอะ นอกจากนี้ผมยังตั้งตารอดูบทไฮบะ เลฟของโนอา บทชิบายามะ ยูกิของคิมุระ ยูตะคุง รวมทั้งตั้งตารอการเข้าร่วมของนักแสดงหญิงที่เป็นสมาชิกใหม่ด้วยครับ!

เนื่องจากเสตจนี้เป็นเรื่องราวที่ไม่มีคาราสึโนะซึ่งเคยเป็นตัวละครหลักมาตลอด แถมยังมีการเพิ่มสมาชิกใหม่เข้ามาในการแสดงครั้งนี้ด้วย ทั้งความรู้สึกและบรรยากาศก็คงจะแตกต่างกันไปสินะครับ
ทาคาโตะ　ถ้าเราไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดี สิ่งต่างๆที่สร้างกันขึ้นมาจนถึงตอนนี้จะไร้ประโยชน์ ครับ ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมากๆ แต่ผมจะสืบทอดความมุ่งมั่นตั้งใจของไฮสึเตะที่สึกะ เคนตะคุง รวมถึงนักแสดงรุ่นแรกของคาราสึโนะได้ร่วมกันสร้าง และผลักดันกันมาจนถึงตอนนี้เอาไว้ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเราจะเป็นคนผลักดันต่อไปเอง…..ผมคิดอย่างนั้นมากจริงๆ
โชริ　มาช่วยกันเถอะ! เพราะการช่วยเหลือกัน สนับสนุนกัน ผลักดันซึ่งกันและกัน…… ความดีของเนโกมะของพวกเราก็คือ “สิ่งเหล่านี้” ไงเนอะ
ทาคาโตะ　อื้ม ผมสามารถพูดได้อย่างมั่นใจเลยว่าความเป็นทีมเวิร์กของพวกผมไม่แพ้โรงเรียนไหนๆเลยล่ะ พวกเราจะแสดงให้เห็นถึงสิ่งนั้น และจะดีมากๆหากพวกเราสามารถสร้าง “「ไฮคิวー!!」รูปแบบใหม่” ร่วมกับทุกคนในคัมปานีแห่งนี้ได้

พอรู้สึกตัวก็กอดกับสึกะ เคนตะซังแล้วร้องไห้ออกมา

ต่อจากนี้เดี๋ยวเราจะลองย้อนไปถึงเสตจที่ผ่านมาสักหน่อย ก็เลยอยากถามเรื่องเกี่ยวกับความทรงจำของทั้งสองคนเกี่ยวกับนักแสดงคาราสึโนะที่จบการศึกษาเมื่อปลายปีที่แล้วหน่อยครับ
ทาคาโตะ　ตั้งแต่เสตจ “คาราสึโนะ คืนชีพ!” พวกเราก็ได้ใช้เวลาประมาณสองปีอยู่กับพวกเขา จะเรียกว่ากลายเป็น “ความสัมพันธ์ที่แยกจากกันไม่ได้” ก็ได้ครับ ถึงแม้จะคนละโรงเรียนกัน แต่ที่ไหนสักที่นึง พวกผมก็เสมือนเป็นสมาชิกของคาราสึโนะเลยก็ว่าได้….
โชริ　นั่นเพราะพวกเขาให้ความรู้สึกเหมือนว่าพวกเราเองก็เป็นส่วนหนึ่งในสมาชิกของคาราสึโนะด้วยน่ะครับ ตอนการแสดงที่จังหวัดมิยางิของเสตจ “ยักษ์แห่งการเริ่มต้น” ผมกับทาคาโตะ เคนตะคุง เรียวทาโร่ อาริตะซังกำลังพูดคุยกันอยู่ดีๆ เผลอแป๊บเดียวนักแสดงทีมคาราสึโนะทุกคนก็มารวมตัวกันตรงผมแล้วครับ และเหมือนว่าในตอนนั้นมีคนพูดออกมาประมาณว่า “พอคิดว่าครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของไฮสึเตะที่สมาชิกเหล่านี้ได้สร้างมาแล้วเนี่ย มันเหงาเนอะ” ผมได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเลย
ทาคาโตะ　ขนาดในอิเวนท์ที่จัดขึ้นตอนระหว่างการแสดง พวกเราก็กอดกับเคนตะคุงแล้วร้องไห้หนักเลยเนอะ
โชริ　ตอนแรกก็คิดว่า “ไม่หรอกๆ การแสดงมันยังไม่จบซะหน่อย” แต่พอรู้สึกตัว ผมกับทาคาโตะก็เข้าไปกอดเคนตะซังแล้วร้องไห้ใหญ่เลยล่ะครับ ถึงทุกคนเห็นพวกเราแบบนั้นจะพากันหัวเราะแล้วบอกว่า “พวกนายเนี่ยนะ….มันยังไม่จบซะหน่อย ร้องไห้กันทำไมเล่า” ก็เถอะ แต่การจบการศึกษาของนักแสดงคาราสึโนะมันก็รู้สึกเหงาจริงๆเนอะ
ทาคาโตะ　แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะจบลงเพียงเพราะพวกเขาจบการศึกษาไปหรอกนะครับ พวกเราน่ะ อยากที่จะแสดงร่วมกันในผลงานชิ้นอื่นอีกให้ได้เลย และบางทีพวกเขาอาจจะมาเที่ยวหาพวกเราที่โรงซ้อมของเสตจ “ศึกโตเกียว” ก็ได้นะ
โชริ　เคนตะคุงบอกไว้ว่า “จากนี้ไปฉันจะคอยเฝ้ามองพวกนายจากที่นั่งของผู้ชม แล้วก็จะไปนั่งเล่นที่ห้องแต่งตัวด้วยนะ!” อ่ะ (หัวเราะ)
ทาคาโตะ　แต่เพื่อแลกกับที่ต้องเตรียมห้องแต่งตัวให้เคนตะคุง เดี๋ยวผมจะไปขอให้เขาเตรียมข้าวกล่องมาให้พวกเราแทนครับ!
โชริ　งั้นเดี๋ยวฉันจะส่งไลน์ไปบอกว่า “ช่วยส่งข้าวกล่องมาให้ด้วย♡” ดีกว่า! (หัวเราะ)

เมื่อการฝึกซ้อมเริ่มต้นขึ้น ก็ถือว่าเสตจ “ศึกโตเกียว” จะได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว มีอะไรที่ตั้งตารอคอยเป็นพิเศษไหมครับ?
โชริ　มีเรื่องที่ผมตั้งตารออยู่หลายเรื่องเลยล่ะ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้เกิดอาการบาดเจ็บครับ! และผมคิดว่านอกจากจะต้องคำนึงถึงเรื่องที่ต้องระมัดระวังไม่ให้บาดเจ็บอยู่เสมอแล้ว ตั้งแต่ตอนนี้ไปตัวผมเองจะเริ่มฝึกกล้ามเนื้อเพื่อให้เกิดผลกระทบน้อยที่สุดหากได้รับบาดเจ็บขึ้นมาด้วยครับ

เรื่องการบาดเจ็บของนักแสดงก็เข้าใจได้อยู่นะครับ แต่ตอนที่ได้ยินว่าวอรี่ คิโนะชิตะซัง(ผู้กำกับ)เองก็ยังบาดเจ็บไปด้วยเนี่ย ตกใจมากเลยล่ะครับ (หัวเราะ)
ทาคาโตะ　อ๊ะ เรื่องนั้นน่ะ เหมือนจะเป็นความผิดของพวกเรา แต่จริงๆแล้วไม่ใช่นะครับ (หัวเราะ) ตอนนั้นวอรี่ซังกำลังมองดูการซ้อมของพวกเราอยู่ แล้วก็พูดขึ้นว่า “ไม่ใช่แบบนั้น! จุดนี้น่ะมันต้อง….(เท้าพลิก) เจ็บบบบ…..” พอหันตัวกลับมากระทันหันข้อเท้าก็เลยพลิกน่ะครับ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
โชริ　วอรี่ซังเขาจะคึกคักมากที่สุดตอนอยู่กับคัมปานีของพวกเราครับ พอเพลงขึ้นเขาก็จะเต้นสไตล์ “วอรี่☆แดนซ์” ด้วย แล้วผลลัพธ์จากการที่เป็นแบบนั้น และไฟแรงจนเกินไป ก็เลยกลายเป็นทำร้ายตัวเองไปน่ะครับ (หัวเราะ)

ในไฮสึเตะการแสดงโดยใช้ร่างกายอย่างเช่น การเต้น การใช้สลิง หรืออโครแบตนั้นมีหลากหลายรูปแบบมาก ทำให้ประหลาดใจทุกครั้งเลยล่ะครับ
ทาคาโตะ　เสน่ห์ของไฮสึเตะก็คือการก้าวข้ามแนวความคิดของการแสดงละครเวที และรับเอาความท้าทายมากมายเข้ามาครับ ตัวผมเองที่ได้ทำก็รู้สึกว่ามันสนุก และเท่ไปเลยล่ะที่ได้ต่อสู้กับขีดจำกัด และขยายกรอบของการแสดงออกไปมากขึ้นเรื่อยๆแบบนั้นน่ะ

มีเรื่องที่รู้สึกเหมือนว่า “ทำไม่ไหวแล้ว!” ไหมครับ?
ทาคาโตะ　ถึงจะคิดว่าไม่ไหว แต่พอลองได้ทำดูก็สามารถทำได้อย่างคาดไม่ถึงเลยล่ะครับ ตอนเสตจ “ยักษ์แห่งการเริ่มต้น” ผมกับโชริพอทำท่าMakako(ท่าตีลังกากลับหลังโดยใช้มือข้างเดียวยันพื้น) ก็ทำท่าDolphinต่อ จากนั้นก็ทำท่า Scorpion….. ถ้าดูใน DVD จะเข้าใจง่ายกว่าการอธิบายออกมาเป็นคำพูดนะครับ แหะๆ คือมันเป็นท่าที่ต้องทำต่อเนื่องกันเหมือนกับว่า “แบบนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก” แต่พอได้ลองทำก็สามารถทำได้ล่ะ แถมตอนเสตจ “หน้าร้อนแห่งความก้าวหน้า” ผมกับโชริก็ได้ทำท่าของนักมวยปล้ำอาชีพที่เรียกว่าท่า Lucha Libre ด้วย นั่นเป็นการท้าทายครั้งแรก และพวกเราก็สามารถทำมันได้ในครั้งเดียวครับ

เป็นท่าที่เอาขาหนีบคอไว้ แล้วหมุนๆสินะครับ?
ทาคาโตะ　ใช่ๆ นั่นน่ะเป็นท่าที่ต้องคอนแทคกัน ดังนั้นความเชื่อใจของทั้งสองฝ่ายจึงสำคัญมากครับ
โชริ　เพราะถ้าจังหวะของทั้งสองไม่ตรงกันอาจจะทำให้หลุดลอยไปเลยก็ได้ มันจึงเป็นท่าที่น่ากลัวอยู่ครับ แต่พอได้ลองทำว่า “ประมาณนี้รึเปล่านะ?” ก็ปรากฎว่าทำได้
ทาคาโตะ　ในไฮสึเตะนั้นมีสิ่งที่เรียกว่า “การประชุมระดมสมอง” อยู่ครับ พวกเราจะเสนอความคิดเห็นประมาณว่า “อยากจะทำแบบนี้ๆ” ในการประชุมนั้นแล้วก็นำมาปรับใช้กัน ตอนเสตจ “ยักษ์แห่งการเริ่มต้น” ผมได้ยินคำเปรยจากบทพูดในมังงะที่ว่า “จงคุมกระแสเกม(กำปั้น)ซะ(殴り合いを制せ)” ก็เลยเสนอความเห็นไปว่า “ในซีนการแข่งของเนโกมะกับฟุคุโรดานิน่ะ ให้ผู้เล่นสวมฮู้ดปรากฎตัวออกมา แล้วแข่งกันโดยเคลื่อนไหวให้เหมือนกับการต่อยมวยดีไหม?” ทุกคนก็ “แบบนั้นไม่เลวเลยนี่!” แล้วก็นำไอเดียนั้นมาใช้ครับ
โชริ　และเพราะในครั้งนี้มีท่าที่พวกเราคำนึงถึงการเคลื่อนไหวของสัตว์ตามแต่ละโรงเรียนด้วย ดังนั้นตั้งตารอชมกันนะครับว่าพวกเราจะแสดงออกมาเป็นแบบไหน

เสตจ “ศึกโตเกียว” จะเริ่มการแสดงที่โอซาก้าในเดือนเมษายน และพฤษภาคมนี้แล้ว และจะแสดงต่อเนื่องที่โตเกียว และมิยางิเป็นระยะเวลาประมาณ 1 เดือน ช่วยฝากข้อความไปถึงแฟนที่ตั้งตารอชมกันหน่อยสิครับ
ทาคาโตะ　พวกเราได้รับช่วงต่อความมุ่งมั่นของไฮสึเตะที่ได้ทำมากันจนถึงตอนนี้ และจากนี้ไป “ไฮสึเตะรูปแบบใหม่” กำลังจะเริ่มต้นขึ้นครับ พวกเราจะทุ่มเทด้วยกำลังทั้งหมดที่มี จะทำออกมาให้ดีที่สุด เพื่อไม่เป็นการหักหลังความคาดหวังของแฟนๆที่ชื่นชอบในไฮสึเตะที่มีมาจนถึงตอนนี้ และเพื่อถ่ายทอดเสน่ห์ของ ไฮสึเตะให้กับผู้ที่ยังไม่เคยได้รับชมด้วยครับ ดังนั้นมาชมกันให้ได้เลยนะครับ!
โชริ　เพราะนี่เป็นผลงานที่ไม่จำกัดว่าเป็นชายหรือหญิง ทุกคนตั้งแต่วัยเด็กไปจนวัยผู้ใหญ่ก็สามารถสนุกสนานไปกับมันได้ ดังนั้นหากกำลังลังเลว่า “จะไปดูดีมั้ยนะ～ จะเอายังไงดีนะ～” อยู่ล่ะก็ ในโอกาสนี้ผมอยากให้มาดูกันให้ได้ครับ ผมจะทำให้ผลงานนี้เป็นผลงานที่ทุกคนจะได้รับความสนุก และกลายเป็นพลังให้กับทุกคนได้! แล้วผมจะรออยู่ที่โรงละครนะครับ!!”